به کودکم.
به کودکم. کودکم!
دلم میخواهد تو بهار بیاوری نه بهار تورا.
واینک این تو و این موجودی به نام سرنوشت...........
کودکم!
هرچه نامت نهم و هرچه صدایت کنند این را بدان که تو همیشه شباهنگ من میمانی!
میدانم با آمدنت زندگی یک رنگ دیگر میشود .هیچ ایده ای درباره ی زندگی با تو ندارم و تنها میدانم که چشمانم هرگز مانند آن را ندیده است.
باید احساس کنم که وجود آسمانیت ملودی دلنواز زندگی من است که بی تمنا نصیبم شده....وجود معصوم تو باید آرام زندگی من باشد.....دشواریهای زندگی باید در صدای گریه تو محو شوند......
وگرنه چگونه تاب بیاورم این دگرگونی بزرگ را؟؟؟؟!!!!!!!!!!!
کودکم!
روزها از ابتدای حضورت مثل برق گذشتند و من هیچ نفهمیدم گذرشان را......اما این روزهای نزدیک به واقعیت توچه دیر میگذرند!!!!!!!!!!!انگار همه ی ماههای با تورا در یک ماه آخر زندگی کرده ام.
دروغ است اگر بگویم منتظرت هستم.وجودم هنوز قابلیت درک تورا پیدا نکرده و دلم میخواهد بیشتر در درونم حست کنم.
این روزها تو به آغاز نزدیک میشوی ومن به پایان اتصال تو!
اما این روزها هر طور که بگذرند تند یا کند پر اضطراب یا آرام همه یک هدف مشترک دارن و آن هموار کردن مسیر انتقال توست از درونم به جایگاهی که "دل"می نامندش...
آرام باش کودکم!
تو همیشه در من خواهی ماند.قول میدهم.
